ویتامین ب6 (پیریدوکسین) یکی از مواد اساسی مورد نیاز برای تقویت مغز و حفظ سلامت اعصاب و سیستم ایمنی محسوب می‌شود.

مهم‌ترین منابع غذایی حاوی ویتامین ب 6 عبارت‌اند از سیب‌زمینی، نخود، ماهی و موز. امکان تأمین این ویتامین به عنوان یک مکمل غذایی به شکل کپسول، قرص یا محلول نیز وجود دارد.

افراد دارای مشکلات کلیوی یا اختلالات روده‌ی کوچک بیش از بقیه در خطر کمبود ویتامین ب6 قرار دارند. برخی بیماری‌های ژنتیکی بخصوص و داروهای صرع نیز زمینه‌ساز کمبود ویتامین ب6 هستند. کمبود گلبول‌های قرمز خون برای انتقال اکسیژن (کم‌خونی)، سرگیجه، افسردگی و ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن از دیگر مشکلات ناشی از کمبود ویتامین ب6 هستند.

کمبود ویتامین ب6 غالباً با کمبود سایر ویتامین‌های گروه ب از جمله ویتامین ب9 (فولات) و ویتامین ب12 همراه خواهد شد.

مقدار ویتامین ب6 مورد نیاز برای افراد بزرگ‌سال چیزی در حدود 1?3 میلی‌گرم در روز است.

دستاوردهای تحقیقاتی

تحقیقات در مورد استفاده از ویتامین ب6 نتایج زیر را نشان می‌دهد:

• بیماری‌های قلبی – عروقی و سکته: ویتامین‌های ب6، ب9 و ب12 مجموعاً بالا رفتن هوموسیستین خون از سطح مجاز را تحت کنترل خود قرار می‌دهند. بالاتر رفتن این ماده از سطح مجاز خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی – عروقی را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر، تحقیقات مختلف این موضوع را اثبات ننموده اند که مصرف این مکمل‌ها خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی را کاهش خواهد داد.
• بیماری صبحگاهی (خستگی صبحگاهی): وجود مقدار کافی از ویتامین ب6 در بدن از شکل‌گیری بیماری صبحگاهی در زنان باردار جلوگیری می‌کند. مصرف این مکمل‌ها یکی از درمان‌های رایج برای بیماری صبحگاهی هستند.
• سندروم پیش‌ از قاعدگی (PMS): شواهدی وجود داشته مبنی بر اینکه ویتامین ب6 علائم سندورم پیش‌قاعدگی را کاهش می‌دهد. البته این مطالعات فاقد کیفیت لازم هستند.
• کم‌خونی سیدروبلاستیک: ویتامین ب6 برای رفع این کم‌خونی‌های ژنتیکی مؤثر هستند.

نکات تکمیلی

ویتامین ب6 در حالت کُلی بی‌خطر است.

رژیم سالم و متنوع، ویتامین ب6 مورد نیاز اکثر افراد را تأمین می‌کند. استفاده از مکمل ویتامین ب6 برای افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی، گوارشی/جذبی و سایر بیماری‌های خاص ضروری است.

مکمل‌های ویتامین ب6 برای پیشگیری از واکنش‌های نامطلوب با آنتی‌بیوتیک‌های سیکلوسرین و درمان کم‌خونی‌های ژنتیکی مؤثر هستند. مصرف مقدار بالایی از ویتامین ب6 ضرر نخواهد داشت.

عوارض مصرف میزان بالایی از ویتامین ب6:

• عدم کنترل عضلانی یا هماهنگی در حرکت‌های اختیاری
• زخم‌های پوستی دردناک
• ناراحتی در ناحیه‌ی شکم مانند درد شکم و تهوع
• حساسیت به نور خورشید
• بی‌حسی
• کاهش توانایی تشخیص درد یا دماهای بسیار گرم/ سرد

تداخلات دارویی

در صورتی که داروهای زیر را مصرف می‌کنید بهتر است قبل از مصرف ویتامین ب6 با پزشک خود مشورت کنید. برخی تداخلات دارویی عبارت‌اند از:

• آلترتامین (هگزالن): مصرف هم‌زمان ویتامین ب6 و هگزالن (داروی مخصوص شیمی‌درمانی) اثر آن را کاهش می‌دهد. به‌ویژه زمانی که با داروی سیپلاتین نیز ترکیب شود.
• باربیتورات‌ها: مصرف هم‌زمان ویتامین ب6 و داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم عصبی مرکزی، شدت و مدت زمان اثرگذاری دارو را کاهش خواهد داد.
• داروهای ضد سکته‌ی مغزی: مصرف هم‌زمان ویتامین ب6 با فسفنیوتین یا فنیتویین مدت زمان و شدت تأثیر دارو را کاهش خواهد داد.
• لوودوپا: از مصرف هم‌زمان ویتامین ب6 و این داروی ضد پارکینسون اجتناب کنید. مصرف هم‌زمان با کاهش اثرگذاری همراه خواهد شد.

منبع: چطورپدیا

تومورهای مغزی به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. برخی تومورها خوش‌خیم و برخی دیگر بدخیم هستند. یک دسته از تومورهای مغزی از ابتدا در مغز تشکیل می‌شوند (تومورهای اولیه). دسته‌ای دیگر به شکل سرطانی عمل می‌کنند. این تومورها از سایر نقاط بدن به مغز گسترش می‌یابند (تومورهای ثانویه).

سرعت رشد تومور مغزی از بسیار آهسته تا بسیار سریع در نوسان است. سرعت رشد تومور و همچنین محل قرار گرفتن آن در مغز تعیین‌کننده‌ی آن است که چگونه عملکرد سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

روش‌های درمان تومور مغزی به نوع، اندازه و محل قرارگیری آن وابسته هستند.

علائم

علائم و نشانه‌های تومور مغزی بسیار متفاوت است و به اندازه، محل و سرعت رشد تومور بستگی دارد.

مهم‌ترین نشانه‌های تومور مغزی عبارت‌اند از:

• سردردهای جدید یا تغییر در الگوی سردردها
• سردردهایی که به تدریج بر تعداد و شدت آن‌ها افزوده می‌شود
• حالت تهوع بی‌دلیل
• مشکلات بینایی، تار شدن دید، دوگانگی دید و عدم مشاهده‌ی اطراف
• بی‌حسی و بی‌حرکتی تدریجی یک دست یا پا
• عدم حفظ تعادل
• مشکلات تکلم
• سردرگمی نسبت به تمامی مسائل
• تغییرات شخصیتی یا رفتاری
• حملات عصبی خصوصاً در افرادی که فاقد سابقه‌ی این حملات می‌باشند
• مشکلات شنوایی

زمان مراجعه به دکتر

هنگامی که هر یک از نشانه‌های فوق را مشاهده کردید و از استمرار یافتن آن‌ها احساس نگرانی می‌کنید، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.

علل ایجاد

تومورهای مغزی اولیه در داخل خود مغز یا بافت‌های اطراف آن ایجاد می‌شوند. منظور از بافت‌های اطراف مغز غشاهای پوشش‌دهنده (مننژ)، اعصاب جمجمه‌ای، غدد هیپوفیز و غده کاجی است.

هنگامی که سلول‌های عادی مغز دچار خطاهای (جهش‌های) DNA شوند، تومورهای اولیه تشکیل می‌شوند. این جهش‌ها باعث رشد بیش از حد سلول‌های معیوب شده و سلول‌های سالم رفته‌رفته از بین می‌روند. در نتیجه تومور مغزی به تدریج گسترش می‌یابد.

افراد بزرگ‌سال بیشتر در معرض ابتلا به تومورهای ثانویه قرار دارند. در تومورهای ثانویه بیماری از بخش‌های دیگر به مغز منتقل می‌شود.

تومورهای اولیه‌ی مغز به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. هر تومور نام خود را از سلول‌های درگیر در بیماری می‌گیرند. مثال‌هایی از این دست عبارت‌اند از:

• گلیوما: این تومورها در مغز یا نخاع ایجاد شده و شامل آستروسیتوما، اپندیموما، گلیوبلاستوماس، اولیگوآستروسیتوماس و اولیگودندروگلیوما می‌شوند.
• مننژیوما: مننژیوما نوعی تومور است که در غشای اطراف مغز و نخاع ایجاد می‌شود. اکثر مننژیوماها از نوع خوش‌خیم هستند.
• نورومای صوتی: این تومورهای خوش‌خیم روی نرون‌های عصبی در حد فاصل بین مغز و گوش میانی ایجاد می‌شوند.
• آدنومای هیپوفیز: این تومورها اکثراً در غده‌ی هیپوفیز مغز ایجاد شده و تومورهای خوش‌خیم تلقی می‌شوند. بی‌نظمی در ترشح هورمون‌های هیپوفیز آسیب مستقیم آدنومای هیپوفیز محسوب می‌شود.
• مدولوبلاستوماس: رایج‌ترین نوع از تومورهای مغزی بوده که در کودکان ایجاد می‌شود. مدولوبلاستوماس در گوشه‌ی پایینی مغز ایجاد می‌شود. بیماری در ادامه‌ی شیوع به طناب نخاعی گسترش می‌یابد.
• تومورهای سلول ژرم: این تومورها در دوران کودکی در بیضه یا تخمدان ایجاد می‌شوند. عدم تشخیص به موقع تومورها به گسترش آن‌ها به سایر نقاط بدن، از جمله مغز می‌انجامد.
• کرانیوفارنژیوما: این تومورهای خوش‌خیم در غده‌ی هیپوفیز ایجاد می‌شوند. این غده با ترشح هورمون‌های مورد نیاز بسیاری از کارکردهای بدنی را کنترل می‌نماید. در صورتی که کرانیوفارنژیوما بیش از حد بزرگ شود روی غده‌ی هیپوفیز و بافت‌های جانبی اثر منفی بجا می‌گذارد.

سرطانی که از سایر نقاط بدن شروع می‌شود و به مغز سرایت می‌کند

تومورهای مغزی ثانویه نتیجه‌ی سرطانی هستند که در سایر نقاط بدن شروع می‌شود و در مراحل نهایی بیماری به مغز سرایت می‌کند.

تومورهای ثانویه معمولاً در افرادی ایجاد می‌شود که دارای سابقه‌ی سرطان هستند. در موارد نادر تومور مغزی ثانویه اولین نشانه‌ی بروز سرطان در بدن شما تلقی می‌شود.

در بزرگ‌سالان، تومورهای مغزی ثانویه بسیار رایج‌تر از تومورهای مغزی اولیه هستند. هر نوع سرطانی می‌تواند به مغز سرایت کند، اما رایج‌ترین سرطان‌های گسترش یافته به مغز عبارت‌اند از:

• سرطان پستان (سینه)
• سرطان روده‌ی بزرگ
• سرطان کلیه
• سرطان ریه
• سرطان پوست

عوامل خطر ابتلا به تومور

در اکثر افراد مبتلا به تومورهای مغزی اولیه علت ایجاد تومور مشخص نیست؛ اما پزشکان عواملی را شناسایی کرده‌اند که ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به تومور مغزی شوند.

مهم‌ترین عوامل خطر ابتلا به تومور عبارت‌اند از:

• قرارگرفتن در معرض تابش اشعه: افرادی که در معرض تابش نوعی اشعه به نام اشعه یونیزه قرارگرفته باشند، احتمال ابتلا به گلیوما در آن‌ها افزایش می‌یابد. نمونه‌هایی از اشعه یونیزه عبارت‌اند از پرتودرمانی که فرد بیمار به منظور درمان سرطان در معرض اشعه رادیواکتیو و بمب‌های اتمی قرار می‌گیرد.
• سابقه‌ی خانوادگی: درصد کمی از افراد به دلیل سابقه‌ی خانوادگی یا مشکلات ژنتیکی در معرض خطر ابتلا به تومور مغزی قرار می‌گیرند.

منبع: چطورپدیا

سه نوع از سلول‌های گلیال هستند که می‌توانند تومور تولید کنند. گلیوماها با توجه به نوع سلول گلیال درگیر در تومور و نیز ویژگی‌های ژنتیکی تومور طبقه‌بندی می‌شوند؛ که بر اساس آن می‌توان پیش‌بینی کرد که تومور در طول زمان چگونه رفتار می‌کند و چه روش‌های درمانی برای آن تجویز شود.

انواع تومورهای گلیوما

انواع گلیوما عبارت‌اند از:

• آستروسیتوما: شامل آستروسیتوما، آناپلاستیک آستروسیتوما و گلیوبلاستوما است.
• اپندیموما: شامل آناپلاستیک اپندیموما، میوکسی پاپیلاری اپندیموما و سوبپندیموما است.
• اولیگودندروگلیوما: شامل اولیگواندروگلیوما، آناپلاستیک اولیگودندروگلیوما و آناپلاستیک اولیگوآستروسیتوما است.

گلیوما می‌تواند بر عملکرد مغز شما تأثیر مخرب بگذارد و با توجه به موقعیت و میزان رشد آن تهدیدکننده حیات باشد.

گلیوماها یکی از رایج‌ترین انواع تومورهای مغزی محسوب می‌شوند.

پزشک با توجه به نوع گلیوما روش درمانی را تجویز می‌کند. رایج‌ترین گزینه‌های درمانی گلیوما عبارت‌ از جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، درمان هدفمند و درمان مبتنی بر آزمایشات بیمارستانی هستند.

علائم

علائم گلیوما با توجه به نوع و اندازه‌ی تومور، محل قرار گرفتن و بزرگی آن متفاوت هستند.

علائم و نشانه‌های گلیوما عبارت‌اند از:

• سردرد
• حالت تهوع
• حس سردرگمی و کاهش توانایی مغزی
• از دست دادن حافظه
• تغییر شخصیت و پرخاشگری
• بی‌اختیاری ادراری
• مشکلات بینایی مانند تاری دید، دید دوگانه و از دست دادن دید محیطی
• مشکلات تکلم
• حمله‌ی عصبی، به ویژه در افرادی که سابقه‌ی حمله‌ی عصبی ندارند

زمان مراجعه به دکتر

در صورت مشاهده‌ی هر یک از این علائم به پزشک متخصص مراجعه کنید.

علت بروز گلیوما

همانند اکثر تومورهای مغزی، علت ایجاد گلیوما نامعلوم است؛ اما برخی عوامل خطر ابتلا به گلیوما را افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

• سن: با افزایش سن احتمال ابتلا به تومور مغزی افزایش می‌یابد. گلیوما عمدتاً در افراد بزرگ‌سال بین 45 تا 65 سال شایع است. با این حال، تومور مغزی می‌تواند در هر سنی رخ دهد. انواع خاصی از گلیوما مانند اپندیوموما و پیلوسیتیک آستروسیتوما در کودکان و نوجوانان شایع‌تر هستند.
• قرار گرفتن در معرض اشعه: افرادی که در معرض تابش نوعی اشعه به نام اشعه یونیزه قرارگرفته باشند، احتمال ابتلا به گلیوما در آن‌ها افزایش می‌یابد. نمونه‌هایی از اشعه یونیزه عبارت‌اند از پرتودرمانی که فرد بیمار به منظور درمان سرطان در معرض اشعه رادیواکتیو و بمب‌های اتمی قرار می‌گیرد.

اثر منفی میدان‌های الکترومغناطیسی یا امواج ماکروویو بر سلامت انسان هنوز به اثبات نرسیده است. در رابطه با اثر مخرب تلفن همراه نیز نتیجه‌گیری قطعی حاصل نشده است.

برخی مطالعات تأثیر استفاده از تلفن همراه روی ایجاد نوعی تومور مغزی به نام «نرومای صوتی» را اثبات کرده‌اند. از طرف دیگر، بسیاری از مطالعات نیز هیچ گونه رابطه‌ی معناداری را کشف نکرده‌اند. با توجه به نوپا بودن فناوری تلفن همراه، انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است. در صورتی که در این زمینه نگرانی دارید بهتر است میزان استفاده‌ی خود از تلفن همراه را محدود کنید. قرار دادن گوشی روی حالت بلندگو یا استفاده از هندزفری به دور نگه داشتن گوشی از سر کمک خواهد کرد.

• سابقه‌ی خانوادگی: با اینکه گلیوما به ندرت در گروه بیماری‌های ارثی دسته‌بندی می‌شود، اما وجود سابقه‌ی گلیوما در سایر افراد خانواده خطر ابتلا به این بیماری را به دو برابر افزایش خواهد داد. برخی از ژن‌ها با ایجاد گلیوما ارتباط ضعیفی دارند؛ اما برای نتیجه‌گیری‌های دقیق‌تر بین تغییرات ژنتیکی و تومور مغزی نیاز به مطالعات بیشتری می‌باشد.

منبع: چطورپدیا

در آنوریسم مغزی ، توده‌ای متراکم در رگ‌های خونی مغز ایجاد می‌شود. در این عارضه، بیمار احساس می‌کند که توده‌ای در مغز ایجاد شده است.

هنگام بروز آنوریسم مغزی، خون از رگ‌های مغز به داخل محیط جمجمه جاری می‌شود. آنوریسم مغزی در فضای بین مغز و بافت‌های نازک اطراف ایجاد می‌شود. از این نوع خون‌ریزی‌ها تحت عنوان خون‌ریزی زیر عنکبوتیه (Sub Arachnoid) یاد می‌شود.

آنوریسمی که با پارگی رگ‌های مغز همراه است، حیات بیمار را تهدید می‌کند و نیازمند درمان فوری پزشک است.

توجه داشته باشید که اکثر آنوریسم‌های مغزی دچار پارگی رگ‌ها نمی‌شوند و عوارض بیماری نیز به‌زودی ظاهر نمی‌شوند. معمولاًبیماری آنوریسم‌ در حین اجرای سایر آزمایشات پزشکی شناسایی می‌شوند.

در صورتی که آنوریسم‌های فاقد پارگی رگ‌ها به‌موقع شناسایی شوند، از آسیب‌های بعدی جلوگیری به عمل می‌آید. با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین گزینه را انتخاب کنید.

خطرات آنوریسم مغزی

آنوریسم بدون هیچ‌گونه علائم جدی گسترش می‌یابد اما معاینات مستمر از شیوع بیماری جلوگیری خواهند نمود.

علائم بیماری آنوریسم مغزی

1- آنوریسم با پارگی رگ‌ها. یک سردرد شدید و ناگهانی نشانه‌ی اصلی آنوریسم با پارگی رگ‌ها است. برای بسیاری از افراد اینسردرد بدترین سردردی است که تا به حال تجربه کرده‌اند.

رایج‌ترین علائم آنوریسم با پارگی رگ‌ها عبارت‌اند از:

• سردردهای شدید و ناگهانی
• حالت تهوع
• گرفتگی بینی
• تار شدن یا دوگانگی بینایی
• حساسیت به نور
• حملات عصبی
• افتادگی پلک‌ها
• کاهش سطح هوشیاری
• سرگیجه

2- آنوریسم با پارگی جزئی. در برخی مواقع آنوریسم با پارگی جزئی رگ‌های خونی همراه می‌شود. در این حالت بیمار ممکن است دچار سردرد ناگهانی و شدید شود. معمولاً پس از پارگی جزئی بر شدت خونریزی افزوده می‌شود.

آنوریسم بدون پارگی رگ‌ها

آنوریسم مغزی بدون پارگی رگ‌ها هیچ گونه علائمی را به دنبال نخواهد داشت. در صورتی که این آسیب‌دیدگی پیشرفت کند، فشار وارده به بافت‌ها و اعصاب نیز افزایش خواهد یافت. در این حالت علائم زیر پدید می‌آیند:

• درد در قسمت بالا و پایین یک چشم
• بزرگ شدن مردمک چشم
• ضعیف شدن قدرت بینایی و دوگانگی دید
• بی‌حسی یک سمت صورت

زمان مراجعه به پزشک

در صورتی که درد بسیار شدید و ناگهانی را تجربه نمودید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

اگر همراه فردی هستید که دارای علائم سردرد شدید، حملات عصبی یا بی‌هوشی است بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید.

آنوریسم مغزی به دلیل کاهش قطر دیواره‌ی رگ‌ها ایجاد می‌شود. این عارضه اغلب به شکل شاخه‌هایی از جریان‌ها در رگ‌های خونی آسیب دیده نمایان می‌شود.

هرچند امکان ایجاد آنوریسم در تمامی قسمت‌های مغز وجود دارد؛ اما رگ‌های بخش تحتانی مغز محل رایج تشکیل آن محسوب می‌شود.

علل ایجاد آنوریسم

علل واقعی ایجاد این بیماری ناشناخته هستند، اما تعدادی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهند.

عوامل بیماری‌زا

برخی عوامل می‌تواند موجب ضعیف شدن دیواره‌ی رگ‌ها شود و در نتیجه احتمال ابتلا به آنوریسم افزایش می‌یابد. آنوریسم در افراد بزرگ‌سال بیشتر از کودکان است. همچنین احتمال ابتلا در زنان بیشتر از مردان است.

عواملی که در گذر زمان احتمال ابتلا به آنوریسم را افزایش می‌دهند

این عوامل عبارت‌اند از:

• سن بیشتر
• سیگار کشیدن
• فشار خون بالا
• مصرف مواد مخدر به‌خصوص کوکائین
• مصرف بیش از حد نوشیدنی‌های الکلی

بعضی آنوریسم‌ها پس از ضربه‌ی فیزیکی به سر یا انواع خاصی از عفونت‌های خونی (آنوریسم مایکوتیک) ایجاد می‌شوند.

عوامل بیماری‌زا در زمان تولد

برخی عوامل خاص که به زمان تولد مربوط می‌شوند، خطر ابتلا به آنوریسم را افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

• ناهنجاری‌های مادرزادی در بافت‌های پیوندی: برای مثال سندروم اهلرز – دنلوس که به ضعف جداره‌ی رگ‌های خونی می‌انجامد.
• کیست کلیوی: یک بیماری مادرزادی که بافت‌های کلیوی را مملو از مایعات کرده و متعاقباً به افزایش فشار خون می‌انجامد.
• ناهنجاری در رگ‌های جمجمه: اتصالات نامناسب بین سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌های بافت‌های اطراف جمجمه که از عبور عادی خون در رگ‌ها جلوگیری می‌نماید.
• سابقه‌ی بیماری‌های آنوریسم: هنگامی‌که سابقه‌ی بیماری در والدین، برادر، خواهر یا کودکان وجود داشته باشد.

مشکلات جانبی

هنگامی‌که آنوریسم مغزی با پارگی ایجاد شود، خونریزی معمولاً فقط چند ثانیه طول می‌کشد. ادامه‌ی خون‌ریزی می‌تواند باعث آسیب جدی به سلول‌های اطراف شود. فشار داخل جمجمه نیز افزایش می‌یابد. در صورتی که فشار داخل جمجمه از حد مجاز بالاتر برود، جریان خون و اکسیژن در مغز دچار اختلال می‌شود و در نتیجه احتمال وقوع بی‌هوشی یا حتی مرگ وجود دارد. مهم‌ترین عوارض ناشی از آنوریسم با پارگی رگ‌ها عبارت‌اند از:

• خونریزی مجدد: آنوریسم با پارگی کامل یا جزئی رگ‌ها در خطر خون‌ریزی مجدد قرار دارد. در این حالت، آسیب وارد شده به سلول‌های مغزی افزایش می‌یابد.
• انقباض ناگهانی رگ‌ها :(Vasospasm)ممکن است پس از آنوریسم، رگ‌های خونی مغز به‌شدت باریک شوند. در این شرایط جریان وارد شونده به مغز کاهش یافته و آسیب وارد شده به سلول‌ها بیش از پیش افزایش خواهد یافت.
• هیدروسفالی: هنگامی‌که آنوریسم با پارگی رگ‌ها در فضای بین مغز و بافت‌های اطراف ایجاد شود، در بسیاری از مواقع پارگی ایجاد شده از جریان سیالات پیرامونی مغز (سیال مغزی نخاعی) جلوگیری می‌کند. در این وضعیت، سیال مغزی نخاعی زیادی در یک ناحیه‌ی مغز انباشته می‌شود که با افزایش فشار و آسیب به مغز همراه است.
• کم‌سدیمی خون (هیپوناترمی): خونریزی زیر عنکبوتیه ناشی از پارگی رگ‌ها می‌تواند تعادل سدیم در خون را مختل کند. علت ایجاد این وضعیت، آسیب دیدن هیپوتالاموس مغز است. این قسمت از مغز در مجاورت بخش تحتانی مغز قرار می‌گیرد.

منبع: چطورپدیا